Ο Richard Wurmbrand μας πληροφορεί, πως όταν οι Ρώσσοι κατέλαβαν το Βουκουρέστι (το 1944) δύο ένοπλοι στρατιώτες (Ρώσσοι) μπήκαν σε μία εκκλησία γεμάτη από πιστούς που είχαν καταφύγει εκεί για να βρουν τη σωτηρία τους. Οι στρατιώτες έστρεψαν πάνω τους τα όπλα και με απειλητική φωνή τους είπαν: "Όποιος αρνηθεί την Πίστη του είναι ελεύθερος να πάει σπίτι του. Όποιον δεν την αρνηθεί θα τον εκτελέσουμε επί τόπου!" Μερικοί προτίμησαν το θάνατο, παρά να αρνηθούν την Πίστη τους και παρέμειναν στο Ναό! (Αλήθεια, εμείς τις θα κάναμε στη θέση τους;). Η έκπληξη: Οι στρατιώτες πέταξαν τα όπλα τους! Όρμησαν πάνω τους! Τους αγκάλιασαν...! Είμαστε (έλεγαν) και εμείς χριστιανοί! Αλλά θέλουμε να έχουμε φιλία με αυτούς που γνωρίζουν την αξία της Πίστεως και είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για αυτήν!
Βασανισμένοι για το Χριστό, εκδ. Μάννα, Πειραιάς, 1983, σελ 115).
Και ποιος δεν υποκλίνεται σε τέτοιους λεβέντες χριστιανούς που προτιμούν να ματώσουν, παρά να παραβούν τους σωτήριους νόμους του Χριστού και της Εκκλησίας Του; Γιατί λ.χ. όλη η οικουμένη έχει υποκλιθεί στον αγράμματο μοναχό και νυν Όσιο Παϊσιο τον Αγιορείτη; Παρόλο που ήταν άρρωστος, προτίμησε να υποφέρει, παρά να παραβεί τη θεία εντολή που διδάσκει τη θυσία και την αγάπη στον πλησίον. Με πόση υπομονή δεχόταν τον κόσμο! Παλαιότερα, που δεν υπήρχαν ψυγεία, χρησιμοποιούσαν το αλάτι σαν "συντηρητικό". Αλάτιζαν τα τρόφιμα, το κρέας, το τυρί, τα ψάρια, κ.λ.π. και έτσι δεν χαλούσαν. Όταν όμως το αλάτι, που είχαν στο σπίτι τους για το σκοπό αυτό, χαλούσε το πετούσαν στους δρόμους και το πατούσε ο οποιοσδήποτε. Αυτή την εικόνα είχε ο Χριστός υπόψη Του, όταν είπε πως όταν ο χριστιανός "χαλάσει", απωλέσεις δηλαδή την υπερκόσμια αποστολή του (που είναι μαρτυρία μιας άλλης Ζωής και Ελπίδος), μοιάζει με αυτό το χαλασμένο αλάτι, που το πετάνε στο δρόμο και κανένας δεν του δίδει σημασία! (Μτ. 5
:13).
Ο Richard Wurmbrand μας πληροφορεί, πως όταν οι Ρώσσοι κατέλαβαν το Βουκουρέστι (το 1944) δύο ένοπλοι στρατιώτες (Ρώσσοι) μπήκαν σε μία εκκλησία γεμάτη από πιστούς που είχαν καταφύγει εκεί για να βρουν τη σωτηρία τους. Οι στρατιώτες έστρεψαν πάνω τους τα όπλα και με απειλητική φωνή τους είπαν: "Όποιος αρνηθεί την Πίστη του είναι ελεύθερος να πάει σπίτι του. Όποιον δεν την αρνηθεί θα τον εκτελέσουμε επί τόπου!" Μερικοί προτίμησαν το θάνατο, παρά να αρνηθούν την Πίστη τους και παρέμειναν στο Ναό! (Αλήθεια, εμείς τις θα κάναμε στη θέση τους;). Η έκπληξη: Οι στρατιώτες πέταξαν τα όπλα τους! Όρμησαν πάνω τους! Τους αγκάλιασαν...! Είμαστε (έλεγαν) και εμείς χριστιανοί! Αλλά θέλουμε να έχουμε φιλία με αυτούς που γνωρίζουν την αξία της Πίστεως και είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για αυτήν! Βασανισμένοι για το Χριστό, εκδ. Μάννα, Πειραιάς, 1983, σελ 115). 